Γεννήθηκε στην Macerata, στης 17 Μαρτίου 1833.
Τιμούσε, με την αδιαμφισβήτητη αξία του, την ιταλική τέχνη φλάουτου.
Σπούδασε με τον Giuseppe D’Aloe, και όταν ήταν πολύ νέος, μετανάστευσε στο Παρίσι, όπου σύντομα απέκτησε μεγάλη φήμη ως ο »Κομψός παίκτης των συναυλιών» και κατείχε την καρέκλα του φλάουτου σε αυτό το Ωδείο για αρκετά χρόνια. Έγραψε πολλά για το Φλάουτο.

Το 1856, μετά από σπουδές με τον Giuseppe D’Aloe , μετακόμισε στο Παρίσι, όπου εργάστηκε ως συνθέτης και βιρτουόζος φλάουτου. Από το 1859 έως το 1861, πήγε στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Αγγλία και την Αυστρία.
Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου , το 1870, εργάστηκε στον Ερυθρό Σταυρό . Από το 1871 έως το 1895, δίδαξε φλάουτο και σύνθεση στο κολέγιο Rollen (τώρα Lycée Jacques-Decour) στο Παρίσι. Το 1905, επέστρεψε με την οικογένειά του στην Ιταλία όπου έμεινε μέχρι το θανατό του.

Ο Gariboldi συνέθεσε επίσης πολλά τραγούδια και έδωσε στις μουσικές σκηνές τρεις οπερέτες
(1868-1872) και είναι ένας από τους σπουδαίους και είναι ένας από τους λαμπρούς συγγραφείς Ρομάντζων και φωνητικών μελωδιών. Ήταν επίσης ταλαντούχος μαέστρος.

Στα έργα του περιλαμβάνονται πολλά μουσικά φύλα (τόσο για σόλο Φλάουτο όσο και με συνοδεία πιάνου).
Μερικά από τα βιβλία του και τα étude χρησιμοποιούνται ακόμη στη διδασκαλία, δηλαδή το:

Etudes mignonnes op. 131,
20 Petites Etudes op. 132,
Άσκηση περιοδικών op. 89
15 Etudes modernes et progressive